اهمیت حضور قلب

بعضی از سالکان در اوایل سلوک به صورت و ظاهر عبادات می پردازند و اذکار و اوراد و نماز ها و سجده های  طولانی و امثال اینها را با نظم و ترتیب و با مداومت انجام می دهند، ولیکن با اشتغال به ظاهر از اصل مسئله که حضور و اقبال قلبی به سوی حضرت حق است غفلت می کنند و در آن باب هیچگونه مجاهدتی نمی نمایند.

لذا به لحاظ اهمیت ندادن به حضور قلب و اقبال الی الله، حرکت واقعی به سوی معبود نمی کنند، زیرا تا دل به حضرت حق روی نیاورد، آنچه باید بشود نمی شود و آنچه باید پیش بیاید نمی آید، انسان به حجاب ها و نقایص و معایب خود پی نمی برد و به فکر اصلاح نمی افتد،مگر به اندازه توجه قلبی که در عبادات وجود دارد.

حضرت آیت الله محمد شجاعی، مقالات ، جلد دوم.

منبع: https://t.me/ayatollahshojaee